KÖPEK VE İNSAN

Sevgili KIZIMIZ.....




"eğer güne kafeinsiz başlayabiliyorsan...

eğer takviye haplar almadan devam edebiliyorsan,

eğer ağrı-sızılara aldırış etmeden her zaman güleryüzlü olabiliyorsan,

eğer durmadan yakınıp etrafındakileri sorunlarınla bıktırmıyorsan,

eğer hergün aynı yemeği yediğin halde haline şükredebiliyorsan,

eğer sevdiklerinin sana vakit ayıramamasını hoş karşılayabiliyorsan,

eğer sevdiklerin başka seye kızdıklarında acısını senden çıkarmalarına aldırış
etmeyebiliyorsan,

eğer eleştiri ve suçlamayı hiç gocunmadan kabul edebiliyorsa,

eğer arkadaşının cehaletini görmezden gelip hatalarını düzeltmekten kendini alıkoyabiliyorsan,

eğer zengin bir arkadaşına yoksul bir arkadaşından daha iyi davranmamayı becerebiliyorsan,

eğer dünyaya yalanlar ve kandırmacalar olmadan bakabiliyorsan,

eğer tıbbi yardım olmadan gerginliğin üstesinden gelebiliyorsan,

eğer içki içmeden gevşeyebiliyorsan,

eğer ilaç almadan uyuyabiliyorsan,

eğer yüreğinin en derininde bile ,inanç,renk,siyasette ön yargıların olmadığını dürüstçe söyleyebiliyorsan,

o zaman,

NEREDEYSE
KÖPEĞİN KADAR İYİ BİRİSİN DEMEKTİR DOSTUM...."

Böyle başlamak istedim bir alıntıyla...
aylar önce tedavi etmeye çalıştığımız bir sokak köpeğinden bahsetmiştik..
kalçadan ve arkada bacaklardan eser kalmamıştı.
Vet.hek.Nihat beyin azmi ve bence enaz onun kadar önemli olan,kızımızın yaşama azmiyle yarı yarıya başardık.
Nihat bey aylarca,çoğu hekimin uyutalım diyebileceği bir köpeği tedavi etmeye uğraştı.ama her ögle yemeğine getirdiği tavuklar ve pilavlar ,sevgiyle dokunan elleri ve sesi ,hastasının ilaçtan çok sevgiye aç bedenini ve ruhunu tamir etti..olabildiğince...
niye aynı şeyleri yazıyorum,
çünkü henüz bir isim bile veremediğimiz kızım diye seslendiğimiz köpek,
bizim onu tam sahiplenemediğimiz halde;bizi sahiplendi.
iki ön bacağından kuvvet alarak arka bacaklarını zorlada olsa taşırken,çiftliği ve bizi korumaya başladı..
bu son derece önemli.
hala bakıma ihtiyacı var.bırakın yemeğini temin etmeyi,uzakta kalan su kabına bile hala zor ulaşıyor.
amaaa....
dışardan biri çiftliğe girdiğinde bu bir insan yada köpek olabiliyor,öylesine bir kuvvetle sürünerek kendince bize yardıma koşuyor ve saldırırcasına havlıyor kiii....
değme bekçi köpeğine değişemem.
tüm gece çiftliği dolanıyormuş,bakıcı arkadaşımız onun hiç dinlenmeden kafesler arasında ve bahçede dolandığını söylüyor.
yerini(kırmızı kocaman bir yastığı ve bahçede bir kenneli var )kimseye kaptırmayıp,husky ve golden a kök söktürüyor.
dominantlıktan yada liderlikten bahsediyoruz...
bu başka bir şey.
bu ekmeğini ve suyunu haketmek için,sahiplenilmek için arka bacakları tuTmayan bir köpeğin çabasıdır.
ben hiçbir insan da böylesine bir şükran duygusu görmedim,yaşamadım.
onlardan hergün yeni birseyler öğreniyorum.
sayelerinde ben de şükretmeyi,sahip olduklarıma sıkıca sarılmayı ve kendime acımamayı öğrendim.aksaklıklarımla savaşmayı deniyorum artık.

insan olmayı , onları tanıdıkça öğreniyorum...



















Fotograflar için sevgili vet.hek.Lale ye teşekkür ederim.

gamze göksoy