KÖPEK IRKLARINDAN GOLDEN RETRIEVER "GÖLGEMİN ANISINA"

Bana beni terketmeyeceğine söz vermişti aldığım gün.O beni terketmedi,onu ben yolladım.
Gölge bana boynunda kırmızı iğreti tasması,bir plastik su kabı ve iki incecik çubuğuyla geldi.bodrum dönüşü onu lale den aldım,kirliydi,bacaklarında yaralar vardı.sanırım 3 aylıktı.kemalettin tuğcu köpeği gibiydi.çiçek pasajından alınmış,4 sahip değiştirmiş,çocukların elinde kalmış,anneleri tarafından geri yollanmıştı geldiği yere.vicdan azabı köpeğiydi.golden retriever di cinsi ama sokak köpeğinden bile çirkindi.geldiği geceyi hiç unutmam,o gece bana söz verdi,beni terketmeyen tek canlı olacağına.hakikatende hiç ayrılmadı yanımdam.o yüzden gölgem oldu ismi.çok sakindi,özeldi,insan girmişti içine.sütü ve kuru ekmeği çok severdi.muhakkak dokunmak isterdi,gölgem hala dokunuyorum patilerine.nerde olursan ol.sahilde denize girerdi,küçükyalıda herkes dostuydu,karlarda sularda çok anımız var.geçen ayın sonunda kaybettim gölgeyi,kaybetmedim yolladım.kusmalarla başladı,endeskopi yapıldı fakültede,ülser dendi.hep daha kötü oldu,halsizleşti,yürüyemez oldu.benle çiftliğe geldi,serumunu taktık,benle eve döndü.gölgem gibi.fakülteye götürdüm yeniden,biliyordum.o artık sadece bana verdiği söz için yanımda kalıyordu.yürüyemez olmuştu,ışıl ışıl bakmıyordu.hüzünlüydü hep ama artık bir başkaydı.tek değişmeyen bana yaslanması,hiç ayrılmamasıydı.uçardı o,çok hareketli ve hızlıydı.ama gözümde fakülte koridorlarında sakin salınarak zoraki yürüyen hali kaldı.ameliyata aldık gölgeyi,midesi açıldı.traşını yaparken asistanlar ve veteriner hayran kaldı,o hep patisini uzatırdı.iğne yapsanızda,traş etsenizde,serum bağlasanızda...yeter ki dokunun.ameliyata girereken gözleri bende asılı kaldı.hala bana bakıyor yattığı sedyeden.boncuk boncuk kapkara ama çok hüzünlü.biliyordum.murat bey ameliyat arasında beni çağıdı,midenin delindiğini,iç organların hasar gördüğünü ve bir sürü tıbbi seyi söyledi.yaşarmış bir kaç gün daha ama asla iyileşmeyecekmiş.yapılacak bişey yokmuş.gölgemi narkozun etkisindeyken,bir aydır ilkkez huzurla uyuyorken uyandırmak istemedim.beni terketmedi gölgem .....onu ben yolladım.....ama hala dokunuyorum....ama hala gözlerini,kokusunu adını çağırıyorum....bu yazıyı yazdım çünkü hala dostlarımız köşesinde resmi duruyor.ve veteriner hekim NİHAT ERGÜL beye teşekkür etmek istiyorum.son onbes günde gece gündüz yanımızda olduğu,endişelerimi paylaştığı ve gölgeme azıcıkda olsa huzur verebildiği için.Gölgeme veda edemedim.edemeyeceğim.

GAMZE GÖKSOY