KÖPEK

mart ayındaki yazılardan belki anımsarsınız.bir kamyonun çarptığı hasta köpeğimiz o.
aylarca kalkamadı yerinden.o yatarken çok köpek geldi,gitti burdan.hepsini kokladı,ama sadece onlar yanına geldiklerinde.
artık ayağa kalkıyor,3 ayağını kullanabiliyor ama olsun,3 ayakla bile yaşanabileceğini hemde öyle de mutlu yaşanabileceğini gösteriyor.

gölgemin ölüm imzasını atmamın hemen üzerine gelmişti çiftliğe.ben zaman zaman uyutsak daha iyi olacak diye çok düşündüm.bu yüzden şimdi bazen ne kadar erken karar veriyor insan diyorum kendi kendime.hepimizin bir ömrü var ve o ömre zaman biçmek asla bize kalmamış,işte en güzel örneği.
gölgemi yaşatıyor bende,adı aynı..
künyesi ve tasması da öyle.evde gölgeye dair ne varsa dokunamadığım herseyi hayatı kucaklayayan yeni kızıma getirdim.
gölgem gökyüzünden bakıyorsa ışıl ışıl gözleriyle,biliyorum ki hiç kıskanmıyordur.
paylaşmayı sevmezdi ama eminim beni anlıyor ve ona özlemimi hissediyordur....